i znowu ja i pięć kotów w pustym mieszkaniu :(

Maciek wyjechał :(...nie bez przygód. Na lotnisku zepsuł się jakiś radar naprowadzający i nie wiadomo było czy samolot wyląduje. Lot był późnowieczorny więc był to problem. Nie każdy pilot podobno podejmuje takie ryzyko dlatego w sumie do ostatniej chwili nie było wiadomo czy zdecyduje się na lądowanie. Wcześniejszy samolot z Oslo wylądował, ale tamten pilot podobno już wiele razy lądował w Świdniku i nie miał żadnych obaw. Ten, którym miał odlecieć Maciuś wylądował za drugim podejściem. Wszyscy odprowadzający stali więc na dworze i nasłuchiwali jak samolot latał dookoła bo nic przecież nie było widać. Samochód-pilot jeździł po płycie lotniska z migającymi światełkami, pewnie żeby pomóc w lądowaniu, pasażerowie po odprawie z niepokojem czekali na opóźniony lot. Wreszcie ujrzeliśmy światła poprzedzone odgłosem lądującego samolotu. I Maciuś poleciał. Po powrocie do domu, pomimo późnej pory wzięłam się za sprzątanie żeby się czymś zająć w oczekiwaniu na wiadomość o bezpiecznym lądowaniu. Oczywiście uprzątnęłam pokój synia, który na powrót stał się kocią bawialnią i nie wyobrażacie sobie co się działo!!? Koty natychmiast zaskoczyły, że wrócił poprzedni porządek, że materac na powrót jest miejscem zabaw, igraszek, odpoczynku, że wszystkie utarte i wyleżane miejsca na nowo powróciły pod kocie rządy. Zabawki powróciły na podłogę porozrzucane i wymiętolone jakby były zupełnie nowymi, swobodne gonitwy na nowo zostały wpisane w porządek dnia i nocy i najważniejsze... poduszka została zasikana :).
Po 23.00 dodzwoniłam się do syna i dowiedziałam, że wylądował bez przeszkód i jest w drodze do domu. Mogłam pójść spać spokojnie.
Poranek niestety okazał się niezbyt miły. Już widzę, że Buba ma nad okiem ropnia. Muszę go niestety nakłuć i wycisnąć ropę aby przynieść jej ulgę. Idę się więc za to zabrać