Bajki historia, część I

Bajka, kiedy jeszcze nie była Bajką nie miała dobrego życia. Człowiek ją wziął do siebie z chęci zysku. Może była kotką z hodowli, a może pochodziła z takiej samej pseudohodowli do jakiej trafiła, tego dokładnie nie wiadomo. Nie wiadomo też jak długo była u swej pseudowłaścicielki, ale czas ten wystarczył aby została skrzywdzona na całe swe kocie życie. Jej życie to była klatka, a właściwie jej kąt, w który wciśnięta starała się być niezauważona. Bała się podejść do miseczki, nie wiedziała gdzie się ma załatwiać, a ludzkie ręce kojarzyły jej się tylko i wyłącznie z brutalnym wyciąganiem z kąta klatki, szarpaniem, potrząsaniem i ewentualnym zmuszaniem do kontaktów z kocurkiem. Z tego powodu bardzo boi się ludzkiej ręki, na jej dotyk bezwiednie robi kupę, a to pewnie denerwowało jej ówczesną dużą. Bajka była malutka, w ciążę nie zachodziła więc była źle traktowana, dostawała najgorsze jedzenie, człowiek wyładowywała na niej swą złość bo nie zwracały mu się koszty utrzymania koteczki. Jedyną przyjaciółką Bajeczki była kotka z klatki obok-Mania. Mania była duża, silna i nawet się czasem człowiekowi stawiała pokazując pazurki i zęby i pomimo, że człowiek i Manię ujarzmił to dla Bajki była ona bożyszczem. Ponieważ Bajka nie generowała zysków a tylko same koszty stała się dla pseudohodowcy bezużyteczna. Pewnie trafiłaby ze swojego kąta klatki na ulicę gdyby nie pojawiła się Kasia. Kasia interweniowała z ramienia fundacji w sprawnie likwidacji pseudohodowli. Tym sposobem Bajka i Mania zostały uratowane. Był marzec 2011 roku gdy obie kotki dostały szansę od losu na normalne życie. Kasia, która zna się na kocich nieszczęściach wiedziała, że nie mogą one trafić do fundacyjnej kociarni i, że nie można ich rozdzielić ze względu na łączącą je więź emocjonalną, obie kotki trafiły więc do domu tymczasowego do pani Heni. Nie mogły uwierzyć w to, że człowiek będzie dbał o nie, że będzie je pielęgnował, karmił i kochał....bo pani Henia pokochała je obie i do dziś dopytuje się o kicie. To tu otrzymały swe pierwsze imiona, Mania, która Manią pozostała i Belunia, która przeze mnie została przemianowana na Bajeczkę. To u pani Heni mogły pierwszy raz chodzić swobodnie po mieszkaniu, ale Bajka już wtedy wykazywała oznaki strachu przed większą przestrzenią. Zazwyczaj siedziała za meblami, chodziła tylko pod ścianami, poruszała się na ugiętych łapkach jakby się czołgała. Czasem w nocy wychodziła z pokoju, ale gdy tylko usłyszała najmniejszy szelest, natychmiast uciekała w najciemniejszy kąt. Wzrastało uzależnienie Bajki od Mani. Padło nawet podejrzenie, że bez Mani Bajka po prostu by nie przeżyła. Dopiero w sierpniu 2011 stan Mani pozwolił na jej sterylizację. Niestety Bajka wciąż była niewysterylizowana ze względu na jej stan psychiczny i fizyczny.
W tym momencie swego życia obie kotki trafiły do mnie. Był 26 sierpień 2011 roku.