przyjazd króla...no dobra, królewicza

w końcu doczekałam się dnia kiedy mogłam pojechać GO odebrać...wymarzony, wyczekiwany, upragniony...oto wczoraj pojechałam po NIEGO aż do Łodzi...nieważne, że jechałam pięć godzin bo a to objazdy, a to korki, a to pięćdziesiąt ciężarówek przede mną, nawigacja wariowała, objazdy nie oznaczone...ale kiedy GO zobaczyłam to mogłabym tak po NIEGO jechać a i tydzień cały...w drodze powrotnej, która trwała na szczęście godzinę krócej niż dojazd był bardzo grzeczny, cichutko drzemał sobie w kontenerku

i tak oto dotarliśmy do domu, ja i Olaf w domu zwany Olkiem

ciotki obchodziły kontenerek dookoła ciekawe kto zacz ten co tu zajechał, jako pierwsza miała go bliżej poznać Buba z racji swojego niezwykle spokojnego i ugodowego charakteru, niestety została osyczana i Oluś jawił się jej jako największy kocurro na tym świecie

Buba zrezygnowała więc z poznania nowego domownika czując przed nim respekt...Oluś odrobinkę polizał mięska i tak nadeszła jego pierwsza noc w mym domu, dla bezpieczeństwa Oli spał w łazience

noc minęła spokojnie, rano Oluś znów polizał trochę mokrego i wyszedł na podbój mieszkania, oczywiście ciotki nadal żmijowate czyli syczą na niego, ale jednak obserwują z ciekawością

ale i z rezerwą i nagle się takie zgodne zrobiły i razem działają, lać się między sobą przestały

widać wspólny wróg-łączy, zdziwiona jestem bo Mania zachowuje się wobec Olka najgorzej, już z daleka warczy i tak się zdenerwowała jego przybyciem, że nawet Bajce się rano dostało od niej i tylko obserwuje czy mały nie wchodzi na jej rewiry

Bajka wykazuje zainteresowanie, ale wciąż brakuje jej odwagi by zrobić pierwszy krok

najbliżej Olusia podchodzi Coco i pomimo, że jeszcze powarkuje to chyba ona przełamie pierwsze lody

Buba ze względu na to jak ją potraktował Oluś ma do niego następujący stosunek

a tak wyglądał ten pierwszy dzień z punktu widzenia Olusia