rocznica Coco

zajęta ostatnimi robótkami zupełnie przeoczyłam drugą rocznicę przybycia Coco do mnie...takie wydarzenie jednak nie może przejść bez echa...przecież to prawie jak urodziny
Coco przybyła do mnie 07.07.2010 roku po tym jak dobre duszyczki zabrały 9-cio miesięczną kicię, którą ktoś oddał do schroniska...miłośnicy kotów zapewne wiedzą, że biały kolor u kotów nie istnieje, że jest to uszkodzony gen, ten sam gen odpowiada za słuch i dlatego bardzo często białe koty są głuche, a niektóre mają również jedno oko zielone a drugie niebieskie...Coco ma jednak piękne żółto-bursztynowe oczy ale jest głucha

tak wyglądała Coco kiedy przeczytałam jej historię, właśnie domek, który miał być jej domkiem stałym oddał ją bo podobno pogoniła kota psu-rezydentowi...pomyślałam, że jeśli ja jej nie wezmę to kto? taka niedobra śnieżyna, zupełne przeciwieństwo czarnego kota...i tak przyjechała miaucząc wniebogłosy całą drogę, ale we mnie się wtuliła gdy ją wyjęłam z koszyczka piknikowego...

PIERWSZE GODZINY COCO W DOMU

Coco okazała się faktycznie dość kłopotliwym kotkiem i to nie ze względu na jej głuchotę ale bardziej na jej agresję jak i brak ostrożności oraz siusianie gdzie popadnie...wiele razy chodziłam pogryziona boleśnie przez nią, robiła to zupełnie bez ostrzeżenia, tak na wszelki wypadek, jakby myślała-lepiej ją dziabnę pierwsza..

...mimo to tworzyła się między nami jakaś więź, ja ją naprawdę kochałam, wybaczałam wszystko, a ona chodziła za mną krok w krok...w międzyczasie wiele przeszłyśmy różnych ciężkich chwil, potłukła mi wszystkie ozdoby, wazony, świeczniki, obsikała mi wszystkie już chyba ciuchy...były momenty zwątpienia, nawet chęć oddania jej..jednak Coco jest i po dwóch latach jest zupełnie innym kotkiem...zapomniała o tym, że można być agresywną choć nie jest delikatnym kotkiem, nadal nie zwraca uwagi na to co stoi na jej drodze, ale ja nauczyłam się żyć bez świeczników, wazonów i innych pierdółek (tłukących się), ona zaś coraz bardziej lubi głaskanie i dziś wygląda na szczęśliwą koteczkę

i tak Coco jest ze mną już dwa lata....trochę ustąpiła ona trochę ja i jakoś się dogadujemy :)