o tym jak zostałam kociom mamom

To było we wtorek. Jako, że urlopowałam zajrzałam sobie z rana na fb a tam na stronie zaprzyjaźnionej Fundacji Felis był apel o pomoc w przewiezieniu sześciu, dwutygodniowych kociąt do matki zastępczej do Krasnegostawu. Odpowiedziałam na apel i tak zawiozłam brzdące.

Kicia, która miała je karmić miała swoje maleństwo kilkudniowe, ale sama też wyglądała jak max dziewięciomiesięczna koteczka. Była mniejsza nawet od mojej Bajki. Niemniej przyjęła kociaki i zaczęła je karmić. Dziś jednak otrzymałam rozpaczliwą wiadomość, że jedno kociątko w nocy odeszło [*] za tęczowy most, a kicia straciła pokarm. Cóż było robić, nic innego jak rozparcelować kocięta do karmienia butelką. Jedno wzięła do siebie Kinga, dwa zostały u pani Joli a po dwa ja pojechałam do Krasnegostawu. 

Maluchy przywiozłam w kapeluszu, bo głupia chciałam przedobrzyć i nalałam w termofor wrzątku....myślałam, że zejdę na miejscu jak włożyłam rękę do koca. Mam nadzieję, że nie zaszkodziłam maluchom.

Po przywiezieniu maluchów ulokowałam je w pojemniku. Koty na razie nie wiedziały co się święci. Jedna Bajka vel Plociuch oczywiście wyczaiła, że coś tam jest.

Sajgon zaczął się jak maluchy zaczęły drzeć japki z głodu. Moje koty dostały kociokwiku, Buba koniecznie chciała zobaczyć kto zacz,  Mańka osyczała nie tylko maluchy ale i mnie, Olek chciał mordować maleństwa, Bajka z ciekawości przebierała łapkami i tylko głucha Coco znosiła wszystko ze stoickim spokojem.

Podczas karmienia okazało się, że dziurki w smoczkach są zdecydowanie za małe. Maluchy się darły a ja dziurawiłam i dziurawiłam i dziurawiłam....W końcu udało mi się nakarmić rozdarte paszcze. Wymasowałam brzuszki i nawet w podzięce dostałam jedno siusiu. Teraz scurki śpiom, zobaczymy jak mi pójdzie matkowanie dalej :). Trzymajcie kciuki!